"Ik ben hier om het bewustzijn op aarde te verhogen".

Als kind had ik al belangstelling voor alles wat leeft en hoe dingen in elkaar steken.

Zo ging ik op zeer jonge leeftijd met mijn opa en oma mee naar de kerk. Deels omdat ik met alle geweld zo’n hostie wilde uitproberen en deels omdat ik dat wat er verteld werd voor mijzelf wilde toetsen.

Hoewel ik de verhalen vaak mooi vond, vond ik het kerkelijke maar niks. Toen ik eenmaal de felbegeerde hostie kreeg deed ik afstand van alle dogma’s die een religieus geloof met zich meebrengt en ging mijn eigen weg. Mijn rotsvast vertrouwen in “er is meer...” bleef overeind.

Eind 1986 kreeg ik ernstige reumatische klachten en de diagnose ‘Ziekte van Bechterew’.

Ik kon vrijwel niet meer lopen en de knokkels in mijn handen waren voortdurend pijnlijk gezwollen. De reguliere geneeskunde bood geen volledige genezing en vastbesloten koos ik opnieuw voor mijn eigen pad. 

Zonder op dat moment te beseffen hoe het gebeurde, was ik binnen een jaar volledig genezen.

Dan maak ik een tijdsprong, want een aantal jaar later zat ik met mijn dochtertje bij een Kinesologie therapeute. De telefoon ging tijdens het consult en terwijl zij mij recht aankeek vroeg ze of zij de telefoon moest aannemen of moest laten gaan. Op mijn verbaasde blik zei ze met een krachtige stem; “Jij weet dat!”

Die drie simpele woordjes veranderde mijn leven en brachten mij op het pad van ontwaken, ontdekken en groeien. Een pad van herkenning en verwondering. Een pad wat ik nog iedere dag met vreugde bewandel.